Nareszcie po wiatrach 

jak kaszel męczących 

urasta zima 

coraz mroczniejszym

błękitem -

który styczniowa noc 

zgarnia do swej płachty  

a w niej dzwonią gwiazdy 

milczą śniegu

galaktyki

Gdyż szronu białko wytrącone 

i szczęście co latarnią złotą 

niby ten garnek z żarem 

jeszcze się na ogniu

nie postawiły