Przejdź do komentarzyUnoszę się na wietrze...
Tekst 24 z 69 ze zbioru: Tajemnice Życia
Autor
Gatunekpoezja
Formawiersz / poemat
Data dodania2016-02-16
Poprawność językowa
- brak ocen -
Poziom literacki
- brak ocen -
Wyświetleń1487

Unoszę się na wietrze

Niczym ptak szybuję

Nad oceanem i nad ziemią

Wsłuchując się w życia symfonię.


Ku chmurom się wzbijam

W promieniach słońca

W dół spoglądam na scenę życia

Tysiące obrazów, kolorów, świateł...


Szczyty gór nie są mi obce

Głębiny nie mają przede mną tajemnic

Drzewa szepczą mi do ucha opowieści

Skały odsłaniają swe tajemnice.


Wszędzie rozlega się muzyka

Muzyka piękna i prawdziwa

Wsłuchaj się w nią i poczuj ją

Niech cię wypełni i pochłonie.


Natura do ciebie przemawia

Wsłuchaj się, usłysz ją i poczuj

Usłysz te wszystkie cudowne historie

Których ty też jesteś bohaterem.


  Spis treści zbioru
Komentarze (2)
oceny: poprawność językowa / poziom literacki
avatar
Zadzieram kiecę,
Nad szczyty lecę.
Ogniem i mieczem
Świat wznieca wiece,
Lecz jego smecze
Obronisz przecież.
avatar
Takie odloty poetyckie Ziemia przerabiała 200 lat temu. Nie wracamy do tamtej poetyki
© 2010-2016 by Creative Media
×