Świetny tekst! A jaki prawdziwy wobec historii?

"Dokładnie"!!!

:-)))

Z tego co rozumiem to proces usuwania pomników sowieckich autorowi się nie podoba oraz stawianie pomników Wyklętym .
Nadto autor wskazuje biedę jako czynnik anty -pomnikowy.

W jednym Niemieckim mieście stoi pomnik łapówkarzy - ja bym w Polsce postawił pomnik poetom niezbyt rozgarniętym.

Rozarze, pomniki i pomniki. Autor pomyślał ogólnie :p

:-)))

Dobry i treściwy wiersz.Podoba mi się. Nie we wszystkich wersach utrzymana jest równość zgłosek (w.1-3 oraz 2-4), ale tu nie razi. Wielkie (niezamierzone?) podobieństwo do moich "Cokołów".

Co do maksymy J. de Maistre - to nie mój bohater, przeciwnie. Ale czy sprawdzi się jego maksyma? - możliwe.

Wracam z pracy, otwieram wiadomości i widzę same piątki. Bardzo dziękuję za Wasze oceny i czas, który przeznaczyliście. Żadnej krytycznej uwagi nie ważę sobie lekce, zwłaszcza pochodzącej od Was, ponieważ wypowiadacie się na tematy, na których się w przeciwieństwie do mnie znacie. Szukając życzliwych jak Wy, którzy Portalu nie traktują jak czytelni, są gotowi poświęcić czas i podzielić się wiedzą, odważyłem się coś tu zamieścić. Nie wypada pominąć Janka obecnego przy moich wcześniejszych tekstach i jego aptekarskiej spostrzegawczości z której dużo wynoszę.
Dla Rozara z kolei dobrze, że przeczytał, choć to nieobowiązkowa lektura. Mnie takie najbardziej poszerzały horyzonty.
Hardy, tak się złożyło, że na Twoje "Cokoły" natknąłem się, gdy mój wiersz był gotowy do poprawek. Uśmiechnąłem się na myśl, że jest więcej ludzi, którzy widzą a nie tylko patrzą. W cieniu cokołów, to dobry temat na jesień.
Napisałem ze słuchu, nie liczyłem sylab i zgłosek. Poprawiałem aż rytm przestał mnie brzydzić. Widzę Befano, jak się łapiesz za głowę. Jestem na nogach od półtorej doby i padam na twarz. Proszę, nie wytykajcie mi błędów w tym liście.
Wielkie Serdeczności,

Pominąłem Ciebie Piotrze, bo mi zasłaniała edycja. Do Ciebie to samo, co powyżej.
Zebrało się Wam na pierwszego kwietnia?
Do Poczytania,

Bardzo ciekawy i poruszający wiersz. Pomijam względy formalne, gdyż tutaj sporo miałbym do powiedzenia. Ale to odkładam na bok.
Odniosę się natomiast do wypowiedzi Rozara. Mnie razi nie tylko usuwanie pomników żołnierzy Armii Radzieckiej, ale również bezmyślne stawianie pomników tzw. żołnierzom wyklętym. A to dlatego, że w jednym szeregu stawia się prawdziwych bohaterów i autentycznych bandytów. Wciąż pamiętam, że jako kilkuletni chłopiec słyszałem, iż banda K... napadła na gospodarstwo sąsiada, a innego bestialsko zabiła. A ich winą było głównie to, że wzięli ziemię z reformy rolnej. I pamiętam, jak mój kilkunastoletni, czyli starszy o osiem lat brat, czuwał nocami, by bandyci nocą na nas nie napadli (ojciec wtedy pracował przy odbudowie stolicy). Pamiętam też doskonale, jak w 1952 roku mieszkańcy mojej wioski wreszcie odetchnęli, bowiem jeden z owych wyklętych zginął podczas kolejnego napadu, a na jego bracie został wykonany wyrok kary śmierci. Teraz po latach przypomniałem sobie nazwiska owych dziwnych bohaterów i zacząłem szukać wiadomości o nich w Internecie. I o dziwo znalazłem. Teraz są rzeczywiście czczeni jako prawdziwi bohaterowie, żołnierze wyklęci. Świadomie nie wymieniam ich nazwisk. A to wszystko działo się w w latach 1945-1952 w wioskach, szczególnie tych położonych pod lasem, na obrzeżach Kurpiowskiej Puszczy Białej, czyli w okolicy Wyszkowa oraz na trasach z Wyszkowa do Ostrowi Mazowieckiej oraz do Pułtuska.
Podzielam sugestię Rozara, by stawiać pomniki poetom niezbyt rozgarniętym. Rozarze, zapewniam Cię, że znicza przy Twoim pomniku nie zapalę.

Historia pozostaje historią, póki jej się nie zaczyna stroić zgodnie z panującą modą. Przed wielkimi narodowymi obchodami, Rozarowi polecam
http://historia.focus.pl/polska/polska-niewolnikow-czy-piastowie-handlowali-zywym-towarem-1748
Poziom przystępny.
Pozdrawiam,

Jedynym niekwestionowanym pomnikiem w naszym kraju-Baju-baju jest Szpital im. Matki-Polki. I tylko o takie my - naród prośmy

Wielu wielkim pomnikom dopiero Czas - ten Ostatni Sprawiedliwy - ukręca małe głowy

Tytułowe, czczone przez wszystkie narody spiżowe pomniki i ich z Cararry najdroższe cokoły (z cyklu "Wiosna" - i wieloznaczny ten nagłówek znalazł się tutaj nie bez kozery) - jak to od dziesięcioleci obserwujemy gołym nawet okiem - to produkt politycznego marketingu i autopromocji.

Dlatego w normalnym świecie tak bardzo kochana jest kopenhaska zwykła mała syrenka

Nienaganny, uniwersalny w swej formie i treści wiersz już w kanonie lektur obowiązkowych - i to pod każdą szerokością geograficzną

Jedna z wielu sentencji de Maistre głosi:

"Masy szanują swój rząd dlatego, że nie jest ich dziełem."

Dziękuję, wiersz napisałem prawie cztery lata temu, wkrótce po wyborach i hucznie zapowiadanej "dobrej zmianie". Dziś bym uniknął kilku błędów formalnych, ale jest, jak jest. Posłuchałem oczywiście porad zawartych w komentarzach i naniosłem poprawki.

Najstarszy pomnik świata - głowa Sfinksa /ściślej jego broda/ - została ODKOPANA na początku 19. stulecia. Przez całe tysiąclecia nikt z nas nie wiedział, jak w całości wygląda, na czyją cześć nad pustkowiem północno-wschodniej Sahary sterczy ta niepokojąca twarz - i jaką myśl wyraża.

Przez całe millenia na naszej Matce Ziemi masę wszelkich pomników pochłonęły zmiany kolejnych władców, ich dynastii, wojny, trzęsienia ziemi, fluktuacje morskich zalewów i wędrówki piasków.

Czego to nas-śmiertelnych uczy?

Niech zgadnę... Niczego??

Pomniki i cokoły,
A na nich barany,
A na nich osły lub woły.

Woły lub osły - albo barany,
Czyli... jakby nie patrzeć
Zawsze bałwany.