W jego odchodzeniu  była zgoda.

Nikt nie przyjechał,

było nie po drodze.

Czy już po wszystkim?

Usiadł przy zmarłym, zapalił papierosa.

Mój płacz słyszałam tylko ja.

Otarłam łzy,

zapakowałam złote chwile,

dwadzieścia dnia spdzone z nim.

Potem lotnisko,

polski deszcz

i dalszy ciąg

podrózy w los

pociągiem niepospiesznym.