Ale dlaczego pokazujesz jesień?

:)))

to jesień miniona, popatrz na drzewa :)

Ten trudny, pozornie przeładowany spiętrzonymi obrazami wiersz, daje się jednak odczytać właśnie dzięki tej dziwnie krwawej na załączonej ilustracji jesieni. To z tej odległej dzisiaj perspektywy patrzymy na to, co daaaawno minęło: znowu te grząskie jesienne dłonie zanurzone w cieniach tak, jak to jest, gdy się grzebie w wiosennej z tęczą przeszłości; wspomnienia są tak żywe i zawstydzające, jak ciepło cudzego ciała, przez szybę wypatrującego świtu; zziębnięte myśli w jesiennym chłodzie tają /pocieszane filiżanką gorącej herbaty/, jak te jesienne chmury itd.itd.

Choć interpretacji innych może być, naturalnie, milion :) Quod libet.

cokolwiek zechcę... ,serdecznie Emilio