Tekst 33 z 202 ze zbioru: Garb
Autor | |
Gatunek | poezja |
Forma | wiersz / poemat |
Data dodania | 2017-05-23 |
Poprawność językowa | |
Poziom literacki | |
Wyświetleń | 2121 |
wiersz jest zarysem - który dobrze rokuje
prosze o sugestie albo propozycje
Dusza jest dzieckiem
Po śmierci dziećmi się stajemy
By krzywdy nie zrozumieć
I winnych nie winić
Dusza jest prostą
I szczerą istotą
By chmurami bawiła
I prawdzie nie dziwiła
Dusza jest dzieckiem
By nie rozumiała
Wybuchu bomby
Co życie zabrała
Boże nasz
Dzieciom z Manchesteru
Odbierz pamięć
By od strachu wolne były
Tylko Boże drogi
Tylko Boże jedyny
Żeby one tam
Samotne nie były
Żeby gromadkami
Za ręce
Po niebie
Błądziły
oceny: bezbłędne / znakomite
Po śmierci dziećmi się stajemy
By krzywdy nie rozumieć
I winnych nie winić
(patrz 1. strofa wiersza)
Dlaczego jest tak, że dusza /która jest dzieckiem/ nie pamięta ni krzywdy, ni jej sprawcy?
"Obyście byli jako dzieci" (J. 12,36)