Chociaż początek jest trochę zakłócony przez słowo "przeniknę" - brakuję tu dookreślenia - to cała reszta przedstawia się jako piękny, schizofreniczny erotyk. Zwłaszcza końcówka jest warta tego, by zwrócić na nią uwagę. Czytałam z przyjemnością :)

Ja też czytałem z przyjemnością, ale nie widzę potrzeby dookreślenia. Niech to indywidualnie zrobi zaabsorbowany tajemniczością wiersza czytelnik.

dziękuję za poświęcenie mi czasu. :) pozdrawiam

każda miłośc niekiedy zakrawa na obłęd - ale w tym cały urok i sens tego uczucia :):):)

Ile rozkoszy może chować się
w obłędzie?

(patrz pointa)

Zwłaszcza jeżeli ten obłęd to jak nie piromania albo pedofilia, to inne postacie sadyzmu??

Operowanie czyjegoś serca

- nie na oddziale kardiochirurgii,
nie w asyście wyspecjalizowanego zespołu kardiochirurgicznego -


kiedy się NIE JEST kardiochirurgiem -

jest zadawaniem śmierci.

Czerpanie rozkoszy z aktu zabijania

(patrz odwieczna na całym świecie rzeka bandziorów typu Mehmet Ali Ağca, Andreas Breivik, dzieci zabite w Biesłanie, ludzie zabici w teatrze "Na Tagance", strzelanina w szkole w Uvalde/USA, atak na wieże WTC etc., etc.)

to skrajna postać socjopatii

W tle czają się groźne trzy pytania:

G D Z I E jest ta granica,

za którą kończy się perwersja, a zaczyna sztuka /w tym sztuka słowa/??

K I E D Y tekst poetycki traci swoje literackie walory, a staje się wyraźną /czytelną/ manifestacją obłędu??

K T O ma pilnować tego, żeby obscena i epatowanie okrucieństwem nie przekroczyło dozwolonych prawem granic?!

Sztuka NIE JEST beztroskim igraniem ogniem. Jej Odbiorcą nie jest martwy manekin "lalka Barbie", a żywy czujący człowiek /w tym dużo bardziej niż dorosły wrażliwe kruche dziecko/

Alicja za lustrem

(patrz wszystkie nagłówki)

to jasna dla wszystkich korespondencja z "Alicją w Krainie Dziwów" i "Po drugiej stronie lustra" angielskiego 19-wiecznego prof. matematyki L. Corrolla. Centralną postacią obu tych tekstów jest mała dziewczynka

ALICJA