I. HERRN COGITO’S DICHTUNG

O niej nie powie nic

zbiedzona maciejka o pijanej woni

użyczonej przez aldehydowe floksy -

zawsze gdy na niebie bladoliliowym

fioletowa pełnia

II. „A może spróbować przeżyć własną śmierć?”  (Cesarz Karol V Habsburg)

Słoneczniej lub pochmurniej

Gorzej bo lepiej nie będzie

Głupiej. O to na pewno

kiedy spiczastym uchem elfa

łowię pogłosy konkretnych słów

umoszczonych pod schodami niebios

tę prawdę natchnioną co żywi się bezpyłem

i rezedą rozsianą pośród spalonych

mostów niemożliwych do przejścia

III. PRZESZŁOWIECZNE FIOŁKI

W sadach ich rosło najwięcej –

Pod kasztanami

zatrzęsienie aksamitnej woni

jak jedwabna cisza

IV. ŻYCIE POZAGROBOWE. CMENTARZ ŁYCZAKOWSKI

Anioł uśmiecha się chłopcem

z grobu sprząta liście przepalone znicze

ściera wilgoć flanelowym skrzydłem

Pachnie wetiwerem

V. FANTOM

obrys męskiej sylwetki

w listopadowym roztworze

z poświaty krakowskich ulic

gdzie ślepookienne kamienice

oparte o mury -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

płyną do morza starowiślną