Tak, czad jest cichym zabójcą i w użytej przez Ciebie przenośni bynajmniej nie wydobywa się tylko z niedotlenionego paleniska. Dodam krojenie na halotan i miłość w trybie nakazowym z pomocą GHB.
Na poezji się nie znam, ale Twój prawdziwy opis tego co dzieje się wokół, zasługuje na najwyższe oceny. Bardziej fachowo z pewnością odnieśli by się do niego forumowicze chwilowo pozbawieni głosu.
Przekonywanie, że Ziemia nie jest płaska ma sens, jeśli rozmówca wyszedł na świat z jaskini, nie chodził do żadnej szkoły, w domu nie ma telewizora, czy komputera z internetem. Pozdrawiam w tym smutnym dniu, który przywołuje wspomnienia. W 1981 roku miałem 22 lata i należałem do NZS na Politechnice Warszawskiej.

Jeszcze oceny.

Niestety, ten czad może uśpić ludzi bardziej niż by się wydawało. W sumie to jakby samowolnie go ćpają.

Za Leo.
Pisanie o potrzebie czystego powietrza jest banalne, bo oczywiste. Takie wiersze-obrazy działają na wyobraźnię.

Do Lilly. Ja nie o powietrzu, ja o atmosferze.

Do Leo. Pierwsze zdanie było, że popieram to, co napisałeś.
Drugie zdanie było odrębne ode mnie. :)

Arsene, starałem się zawrzeć wiele znaczeń, żeby czytelnik mógł sobie interpretować jak zechce. Zdaje się, że jedno słowo "Kaczysława", Ciebie porwało i stało się punktem centralnym Twojej interpretacji. A przecież jest tam Hanka i kartony, można się śmiać do rozpuku, rozpamiętując jej tragiczną śmierć w kartonach (arcydzieło polskiej kinematografii, zdaje się M jak Miłość). Są też słoni - na szczęście. Nie trzeba zaraz politycznie interpretować mojej pseudo poezji, bo można zachorować na wściekliznę.

Normalnie można, że bajka. Durna bajka, bo przecież czad w żadnej wiosce się nie ściele, żaden Kaczysław nie istnieje, szczekaczki to były za okupacji, a na glinianych nogach to cały świat stoi, a nie tylko ludzie z tej wioski na Wisłą.

Epidemia - jak widzimy już to dzisiaj na własne oczy /po 3 latach od daty publikacji tego wiersza/ - nie jedno covid ma imię.

Co TERAZ z tym fantem ludzkość zrobi??

Może pójdzie w końcu po rozum i wszystkie te przeklęte czady/ zarazy/plagi egipskie - kompleksowo i systemowo - raz na zawsze żywym ogniem swego gniewu wypali do spodu...

Co daj, Boże! Amen

Czad

(patrz tekst i tytuł)

czyli na nasze bezwonny usypiacz na amen, cichy zabójca - tlenek węgla.

Kiedy oddychasz w jego /życzliwej, miłej domowej/ atmosferze, z każdym kolejnym twoim oddechem on

TEN CZAD

odbiera tobie życie.

I nie pomoże
Panie Boże
Czad cię zmoże
Niebożę

Metaforyczny /w wierszu/ czad jest twoją aurą, w jakiej żyjesz i - na własne życzenie - niezauważalnie /zasypiając/ obumierasz,

albowiem

nie masz zielonego pojęcia ni o chemii, ni o manipulacji /jakiej jesteś codziennym przedmiotem/, ni o własnej fizjologii, ni o niczym.

Jako tzw.
Głąb kapuściany
Jesteś s k a z a n y

A tymczasem znowu zima głupków zaskoczyła /swym nieziemskim czadem/

Ciężko się stoi na glinianych nogach

(vide miniatura)

komuś, kto powstał z jej /gliny/ prochu...

To zwykle aż 3/4 przeciętnej społeczności.

Z tej pętli /jak to widzimy/ NIE MA żadnego wyjścia

Czad spowił wieś.
Czad spowija polskie domy.
Nabat! Nabat!
Bijcie wszystkie dzwony!