Bolesławita

(Józef Ignacy Kraszewski)

Ogromny to honor nasz Bolesławito,

Mistrzu nad mistrzami historycznych tomów,

Działaczu, redaktorze, uznany krytyku,

Poufny agencie francuskiej stolicy,

Że po stu kilkunastu latach w innym bycie

Znowu zaszczyciłeś moje polskie miasto.

Pamiętasz twą troskę o dumne kościoły

Zapomniane przez bogów, zniszczone przez ludzi

I zachwyt ratuszem, dworcem kolejowym

Oraz wielką galą twojej Chaty za wsią

Okraszoną muzyką mistrza Noskowskiego?

Pójdźmy teraz na spacer szlakiem twych wędrówek,

Wiernie opisanych w Gazecie Codziennej,

Podziwiać najwspanialszy rynek świata,

Pewnie osadzony na nim zacny ratusz,

Patrzącą na nas z góry świątynię Elżbiety,

Bogobojną katedrę na Ostrowie Tumskim,

Pastelową operę, gdzie oklaskiwałeś

Wallensteina obóz i Wilhelma Tella.

Może spotkamy tam doktora  Jana Fritza,

Przyjaciela twojego, tłumacza powieści,

Z którym na Piłsudskiego pod trzydziestym drugim,

W gęstych oparach tytoniowego aromatu,

Spędziliście dwie długie literackie noce.