Lirnik mazowiecki

(Teofil Lenartowicz)

Zaskoczyło cię to miasto jak wtedy,

Gdy przebiegły gliwicki oberżysta

Pozbawił ciebie tutaj nadziei

I dwudziestu holenderskich dukatów.

Siądźmy w cieniu dziwnej fontanny

I posłuchajmy wspomnień wiatru

Błądzącego po placu Gołębim,

Sukiennicach i Przejściu Żelaźniczym.

Może usłyszymy niespokojne szepty

Kryni i Bryni Dybowskich z Dębinek,

Zadeptujących na tutejszym Rynku

Swoje ostatnie lipcowe złudzenia.

Pogawędźmy o chwackich Kurpiach,

O wędrówkachz Oskarem Kolbergem,

Kalinie, co nad modrym rosła potokiem,

I o kraśnych dziewkach z Mazowsza.

Na Kołłątaja 4 nie spotkasz już

Przyjaznego Ewarysta Estkowskiego,

Kuby Meszyńskiego i Julka Wagnera,

Ich duchy błądzą teraz po Dwudziestolatce.

W nocnych kafejkach i zaułkach

Nie ma już szpicli i konspiratorów,

A złodzieja oberżystę z Gliwic

Zastąpili przedsiębiorczy tubylcy.