Nad rzeką Wilejką

Tutaj się zatrzymałem. Siedzę nad rzeką Wilejką

I patrzę w strumień - zapisana dziejów kuźnica

A to znaczy; są westchnienia z  modlitewną maciejką

Prowadzące do spojrzeń na jej niebieskie lica

Kiedy anioł skrzydlaty nad mostem jest dla mnie znakiem

Narodowej pieśni wśród złotego piasku świata

Kiedy w lazurowy błękit nurtu pomykam ptakiem

Nie potrafię zapomnieć jak brzmi światła sonata

A kiedy przypominam sobie zawieszone wota

Ponieważ biorą udział we cudownych obrzędach

Jestem gotów pokłonić się  Bogu za dar żywota

Widzę obraz malowany w kolejnych gawędach

Nie zdradź mojej tajemnicy; co wartki nurt porywa

Wszystkie wyczytałaś z otwartych oczu w możności

Myślę że jesteś naszą łączniczką co prawdę wgrywa

W egzystencji  narodów dźwięczy nuta miłości