Przejdź do komentarzyRosa
Tekst 94 z 117 ze zbioru: Wierszyki
Autor
Gatunekpoezja
Formawiersz / poemat
Data dodania2018-03-01
Poprawność językowa
Poziom literacki
Wyświetleń1432

udręka nocy

śpij aż zaśniesz

zbudzona snem

wiecznym z miłości


chłodem poranka

zagubionego jak ja

pośród ciszy

słuchaj odech milczy



mgła zdziwiona

znad traw

rosą kropel

poi ziemię

  Spis treści zbioru
Komentarze (5)
oceny: poprawność językowa / poziom literacki
avatar
Pięknie, emocjonalnie, nastrojowo.
avatar
dziękuję za komentarz janko,nie da się nauczyć tego,co w duszy siedzi czasem.
avatar
auroro,Twoje piękne oczy są największym atutem dla prawdy,zapamiętaj.
avatar
ok nic nie szkodzi,każdy myśli podobnie czasem.
avatar
"Rosa" - to wyjątkowy w swej mocy wyrazu nokturn. Posadowiony na oksymoronach ("udręka nocy", "zbudzona snem", "oddech milczy", "mgła... poi ziemię", "śpij... słuchaj") ma maksymalnie dwie swoje bohaterki/dwoje lirycznych podmiotów, i mogą to być zarówno klasyczni zagubieni pośród nocnych łąk "ja i ty", jak i "ja i ono" (np. dziecko) czy wreszcie "ja i ona" (np. siostra, np. Matka Boska, np. ja i moje alter ego).

Otwarta przestrzeń interpretacyjna i nieprzyjazna pełna lęków noc - to klucz do Sezamu
© 2010-2016 by Creative Media
×