W towarzystwie Boga...

Zaprosił mnie na spacer

tą Drogą wielu znaczeń,

tym szlakiem od wiek wieka

zdążanym przez człowieka.

- Tę Drogę dobrze znasz,

nią stąpasz cały czas,

lecz w Mojej obecności,

nie będziesz miała gości,

których czasami masz...

- Dlaczego? - zapytałam.

Odpowiedź jednak znałam,

bo w Boga obecności

niewielu chce się gościć.

Udają zaskoczenie,

zdziwienie, zniechęcenie...

A potem już nikogo

nie ujrzysz, idąc Drogą.

Więc mówię: - Panie Boże,

ten spacer z Tobą może

przyniesie mi wzmocnienie,

wytrwałość, ukojenie...

- Niestety, Moje dziecko,

poczujesz się zdradziecko

jeszcze niejeden raz.

Nikt ci ręki nie poda,

choć będzie ciężka Droga:

samotność, cień i łza...

Tak Boskie towarzystwo

na spacer ze mną wyszło.

Ten spacer ciągle trwa...