Tekst 14 z 232 ze zbioru: Dialog na dwa krzesła
Autor | |
Gatunek | poezja |
Forma | wiersz biały |
Data dodania | 2018-04-18 |
Poprawność językowa | |
Poziom literacki | |
Wyświetleń | 2300 |
Chodź, napiszmy wspólny wiersz!
Podwoimy liczbę pytań - z takiego budulca
można wznosić drapacze głów.
Znajdziemy alternatywne puenty
i podwaliny pod kuszące dwuznaczności,
retoryczne figury. No chodź,
pomalujemy na biało. A kiedy zszarzeje,
włączymy rymy - wewnątrz wersu o tym,
że poeta - też człowiek - istota społeczna.
oceny: bezbłędne / znakomite
oceny: bezbłędne / znakomite
Pozdrawiam, Zingaro :)
oceny: bezbłędne / znakomite
oceny: bezbłędne / znakomite
oceny: bezbłędne / znakomite
Nie siedź, Kochany/-na, jak bezmyślny śnięty karp; "chodź, napiszmy wspólny wiersz!" bo bez tego Twojego współudziału wszystko, co tutaj nie zobaczysz, pozostanie nic tylko makulaturą.
Istotą człowieczeństwa jest nie dewastacja czy destrukcja - a twórczość i współtworzenie.
oceny: bezbłędne / znakomite
Pozdrawiam