To hipnotyzujący milczącym światłem swych gadających cieni nokturn - hołd lirycznego "ja" złożony bezsennej nocy.

W filmie Siergieja/Fiodora Bondarczuka "Cichy Don" jest taka kultowa już scena: jest zima; dwoje ludzi w bezkresnym stepie na wozie, zamarzając powoli z zimna, liczy krupy gwiazd nad swoimi pogubionymi głowami...

To ten rodzaj magii

Dziękuję Ci, Emilio za komentarz - Twoja wrażliwość i asocjacje są bezcenne.

Wiersz jak kasetka z rozsypanymi gwiazdami :)

P.S. Co się stało z "(Nie)lichym materiałem"? Wklej ponownie, masz u mnie oceny oraz konstruktywny komentarz :)

Serdecznie :)

Befano, no przecież jest opublikowany :) Juz myślałam, że zaginął. :)

Teraz jest, ale nie było. Za to nie ma komentarzy Plasteliny-Adeliny ;-)

Wisiały, a końcu zginęły i przepadły jak mary. ;)

co ja mam Ci pisać? gdy wszystkie Twoje teksty są wspaniałe :)

No proszę Cie, Ewa.....