Ano, niby tak... Połamane patyki to nie drwa, a ogień też nie watra, co racja - to racja, ale z drugiej strony to jednak też nie cudzy pordzewiały kapsel.

Szklanka jest do połowy zawsze pełna, i choćby tylko po to, by po nią sięgnąć, warto wstać z fotela

(patrz tekst i nagłówek poetyckiego cyklu)