Tekst 68 z 204 ze zbioru: Garb
Autor | |
Gatunek | poezja |
Forma | wiersz / poemat |
Data dodania | 2018-06-09 |
Poprawność językowa | |
Poziom literacki | |
Wyświetleń | 1859 |
Witaj ponownie
Po przerwie niewielkiej
Lichwo bez serca
Dlatego przeklęta
Oddamy ci nasze
Pospólstwem władanie
A rżnij ich do woli
Wszak nas to nie boli
Weź sobie ratajów
By skórę obdarli z rodaków
By prostaczkowie do śmierci
Spokoju nie znali
A my jako władza
Nic nie powiemy
Wszak na jednym pastwisku
Razem żyjemy
Przed pierwszą wojną światową przybierała formy skrajnie patologiczne, czyniąc tak naprawdę ludzi niewolnikami a młodsze kobiety za długi trafiały do burdeli w obu Ameryk .
Interes ten jak i sutenerstwo było domeną Żydów (choć nie byli jedyni). W rękach Żydów był też transport przez Atlantyk milionów emigrantów do USA, Brazylii i Argentyny.
Warto zastanowić się nad skutkami lichwy i nad współczesną sytuacją co czyni pewną analogię .
Jestem świadkiem upadku wielu ludzi .
Dane dotyczące sutenerstwa oraz lichwy pochodzą z dokumentów(roczników?) - II RP woj. Lubelskiego.
oceny: bezbłędne / znakomite
oceny: bezbłędne / znakomite
Po krótkiej przerwie
Lichwo bez serca
A rżnij ich powoli
By prostaczkowie
Spokoju nie zaznali
(patrz kolejne strofy - cytuję z pamięci)
Lawinowemu wysypowi lombardów, parabanków i obcych banków paralelnie towarzyszy tak samo lawinowy wysyp lumpeksów, akcji charytatywnych typu "głodnym polskim dzieciom", "wspomóżmy Piotrusia", "składka na Owsiaka" - i powszechne żebractwo na wszystkich naszych rozstajach. Wszak jedno generuje drugie.
Pauperyzacja jest tłem wielkich oligarchii od milleniów
Obraz to marny i daleki od świetlistych ideałów
Ale może prawdziwy .
A konkluzja taka, że jakie prawo - taka sprawiedliwość
Nic nie powiemy
Wszak na jednym pastwisku
Razem żyjemy
(patrz finał)
Z lichwy, opisanej przez pismo klinowe sprzed 5 tysięcy lat, do dzisiaj żyje cały nasz ziemski padół