Zupełnie jak mój kot wychowany przez sukę, spsiałeś,

mój przyjacielu, odkąd dłoń mi pogryzłeś, kiedy głaskałam

twoją głowę, pełną pomysłów na kolejne lata rozedrgane

rozumieniem, że nie wszystko w życiu można oswoić,

przygarnąć, przytulić, niczym suka pełna macierzyństwa

dla kociaka, który nie wie jeszcze, że sierść, łapy, ogon,

to nie wszystko, co gatunkowo łączy, zanim dojrzeje

instynkt, który ludzie zwykli nazywać intuicją i bronią się

przed nią pazurami, zanim polegną zdradzeni przez wiarę

w potęgę obronnych mechanizmów i przez to później

wyostrzają szpony, kiedy psy łaszą się do rąk, jak koty.