Allegro

Herr Mozart 

półmroku nie znosi. 

Nawet w lipcowe 

ciepłe popołudnie.

Przeto na wyraźny 

rozkaz – Herrn Mozarts 

w samym dnia środku 

rozbłysły kandelabry.

Ścieka światła patoka 

z nut plastra słodyczą 

słoneczną. I złote włókna 

melodii powoli wysnuwa 

z drewnianej tulejki – klarnet. 

Ściany dźwięki chłoną kiedy 

marzenie się urealnia. Gdyż 

z komód otwartych instrumentów 

smyczkowych nagle powiało 

bielidła zapachem wonią piżma 

lukrową pomadą i różem.

Larghetto

Mieć w sypialnej komnatce 

pod podłogą źródełko.

Na dywanie sobie wyhodować 

żywiczną sosenkę.

Dać zielenić się trawie 

nie opodal szezlonga.

I leśnym rozkwitnąć storczykom - 

białym podkolanom.

Złapać szczęście za strunę.

Wbiec w pejzaż tapety.

Pomknąć do salonu za

Menuetem 

przed lustro weneckie. Aby  

tam oczarować się sobą. 

Na miśnieńskiej porcelanie 

najczerwieńszą różą.

Prunelkami na pawimencie 

akcentować kroki. Zakołysać 

krynoliny dzwonem i podać 

rękę jak promień – wytwornemu 

słońcu.

Allegretto con variazione

Przez pałacu salinarnego 

bramę majestatycznie 

z heraldyczną powagą kroczą 

lwy pantery chimery i gryfy.

A przez kratę ażurową 

Żupnego Ogrodu pachną 

zaglądając – herbowe lilie 

i biało-czerwone goździki.

A na parapetach okien 

pałacowych oficyn płonią 

się pelargonie przed sztywnym  

jak pan młody – wyfraczonym 

mirtem. Rozwijają rozmaryny.

Szałwie chronią przed fluksją 

malwy na gazonach. Pomarańczowe 

cynie. Nasturcje niczym ogień. 

I georginie w jedwabiach mięsistych.

Woda fontannie śpiewa kiedy gra 

w duecie – pan Mozart ze starym 

faunem z obtłuczonym nosem.

Pszczoła po ciężkiej pracy 

ćwiczy na wiolonczeli. Na 

skrzypcach wiatr – niewidomy 

wirtuoz albo pasikonik 

w zastępstwie. Lato jak 

księżyc pękate smykiem 

altówkę piłuje. A rzewność 

balsamem lipowym na duszę 

kapie bo staje się coraz piękniej.