Idę z ciężkim plecakiem

Mój plecak

Nie ma dziecięcej niewinności

Porasta go stary mech sierocy

Wyhulał się na piaskach wydmy lubości

Zapisując się w rejestrach nocy

Dlaczego sądziłem w swojej mizernej korze

Że mnie ominie los wiejskiej baby

Co moczy szare płótno lniane w bajorze

Oczekując wybielonej laby

Dzieci trzymają aureole na głowach

Nie posiadam żadnych słów obrony

Niech mówi bliźniacza rzeka - w kilku słowach

Co Wartą się nazywa - mnie goni

Przepłukała świadomość wartkim potokiem

Brud niecny odpłynął w nową rolę

Nad czerepem ptaki kołują otokiem

Malując świetlistą aureolę

Dzieci całego świata- jednego wieńca

Podajcie ręce i ty pielgrzymie

Który przybywasz za obrzeża gościńca

Niech nasza promienność nie przeminie