Wiem że to trema, gdy swędzi mnie lewa ręka.

Tak teraz się dzieje, kiedy zamierzam pisać

o czymś, czego do końca nie rozumiem.

Zdam się dzisiaj na intuicję kowalskiego.

Znowu zaciska w pięści, swoje szorstkie dłonie.

Też nie rozumie zepsutego świata, ani

pustego człowieka ściągniętego z piedestału.

Zwariowali! - pokrzykuje zerkając na ulicę.

Trybunalscy sypiąc piach w tryby demokracji

drą się na ulicy, że walczą o jej wolność.

Demokracja,nie fasada,to szelma o stu twarzach.

Na dodatek, jeszcze wszystkim władają nuworysze

W kieszeni pustki a tam miliony rosną w miliardy.

Łotrom nie odbiorą, starym nie poprawią,

Za sztuczną mgłą, tłuste misie, budują zamki na wodzie.

Drogo wycenili radość o poranku.Jak przetrwamy złe losy.

Spokojnie kowalski. Myślą, że masz ośle uszy.

Uderz kopytem, zanim zetrzesz się z jakimś cieniem,

będziesz u mnie za pegaza.

Więc wyciągajmy szyję i przez ten bełkot hajda w górę.