Przejdź do komentarzySkrystalizowany nostalgią miód
Tekst 42 z 82 ze zbioru: Mury, ściany, parkany
Autor
Gatunekpoezja
Formawiersz / poemat
Data dodania2018-08-25
Poprawność językowa
Poziom literacki
Wyświetleń2853

Skrystalizowany nostalgią miód

wrzosowy. Łyżeczka na patokę

rozbija krupiec niczym różowe

złoto, ten robotnicy nikły

zapach: umarłej pszczoły.

  Spis treści zbioru
Komentarze (3)
oceny: poprawność językowa / poziom literacki
avatar
Pieknie, aromatycznie, smakowicie... Bardzo WIERSZ!
avatar
Sensualność tej Liryki jest wręcz dotykalna. To unikatowy fenomen: świat postrzegany wszystkimi zmysłami jednocześnie, jakbyś był na ostrym haju, gdzie obraz jest wonią, dźwiękiem, kolorem, smakiem, temperaturą, dotykiem - czym tylko chcieć. W 4 wersach pełnia Trójwymiaru
avatar
Unikalne w dzisiejszej codziennej mowie staropolskie "patoka" (miód płynny) i "krupiec" (miód skrystalizowany) wnoszą ze sobą aurę stuleci rodzimej sztuki bartnictwa
© 2010-2016 by Creative Media
×