dziwna rozkmina: 

milczenie i zimno są podobne, jak nogi stołu 

stawiasz miskę kaszy jaglanej, wazę pełną zupy 

talerzyk z sałatą 

mam ochotę skropić ją szklanym octem 

smakować, aż do krwi 

uśmiechamy się z niezdarnych porównań 

miał być erotyk, a wyszedł garb 

rozlane promienie gwiazd, metafory odbite 

od twardej, kamienistej ciszy 

i przez to koślawe, przekoszone 

niczym powypadkowy samochód  

naprawiony przez partacza 

podczas niedzielnego obiadu 

zamiast, jak zwykli ludzie 

skakać sobie do gardeł, 

kłócić się o politykę, piłkę nożną 

obgadywać celebrytów, którzy żyją  

wyłącznie na ekranach 

i pomiędzy wersami tabloidów 

tworzymy bezkształtne terminy: 

odlężnia, wszeteczeczort, flarafilia 

to owoce przebite srebrnym widelcem 

niejadalne 

aż mdli od ich aromatu