Świńskie odbyty

- Popuść pan.

- A coś pan taki czarny?

- A co?

- Żebyś pan po polsku nie gadał, to bym pomyślał, żeś ten…, no…, uchodźca.

- Aa…, robotę żem na słońcu miał. Dachowe.

- Może się przypudruj pan, kiedy na dwór wychodzisz? Kto nie zna, to w twarz może dać albo napluć. Ludzie dosyć już mają muślinów.

- Jeszcze ich nie ma, a już mają dosyć?

- Kroczy zaraza przed nimi.

- Jaka zaraza?

- No, choćby afrykański pomór świń. Tabliczki na wsiach poustawiali i siedzimy ze świńmi jak trędowate. Dobrze, że nie w chlewach, panie.

- A w czym?

- Na bogato, panie, na bogato.

- To czemu ludzie takie nerwowe?

- Toć mówię: zarazy każdy się boi. Ale co z tego, kiedy zarazę gnają do nas?

- Szczepionki są na zarazy.

- Ba! Panie! Szczepią, ale na to, czego niema, panie. A na raka nie szczepią. Na tę chorobę  doodbytniczą też nie ma szczepionki, panie, a Żydzi i pedały na całym świecie błagają ich żeby wynaleźli. Bóg nie da, panie. Kara za sodomię musi być. Weź pan, taka gruźlica… Po wojnie to byli gruźlicy. Szli chodnikiem i pluli skrzepami. Ludzie ich omijali z daleka. I tak, od saturatora do saturatora, żeby się gruźliczanki napić. Na chwiejnych nogach, panie. Opierał się taki na saturatorze, bo iść już nie mógł, dopóki mu szklanki z gruźliczanką nie podano. Wtedy szedł dalej. Saturatory, panie, gęsto poustawiane były, inaczej naród gruźlicy by nie przeżył. Francuska choroba, panie, od francuskich impresjonistów i gawędziarzy.

Na wszystkie sposoby zawsze chcieli nas zniszczyć. Nawet, panie, żuka z Colorado wpuszczali na nasze wioski, żeby pożarł kartofle. Na wsi bez kartofli, ludzie przecież nie przeżyją.

- W Poznaniu też.

- Nasz Poznań, panie, ale we Wrocławiu, to już wurst und sznaps. Zakamuflowany Breslau. Zresztą, Stetin auch, Danzing und Warsaw. Das ist szajsegenom.

- Ja, genau!

- Mit hitlerserben, herr!

- Zurick!

- No, toteż trudne wstawanie nasze z kamiennej posadzki, panie. A gdzie jidysz? Siedzi w ludziach, panie. Ale teraz wszystko wychodzi na wierzch.

- Z kanałów chyba?

- Z kanałów też, panie, powychodzą, kiedy zobaczą dobrobyt. Przed biedą, ludzie się chowali przez osiem długich lat. W końcu wyszło szydło z worka. Jeszcze nie wszystkie wiedzą, że ruina się dawno skończyła.

- Jak wyszło szydło? Szydło to wyszło, bo ruina się skończyła. Inaczej by nie wyszło. Chyba, że w Wąchocku, panie. Musiała się ruina skończyć, żeby wyszło w całym kraju. Poza tym, to wylało chyba?

- Daj pan spokój! Dosyć powodziów u nas było i odszkodowań dla głupich, co nad potokami i na bagnach chałupy budują. Mówię, że tak wyszło wszystko natychmiast. Dobrze wyszło i jeszcze lepiej wychodzi.

- Wszystko wyjdzie, panie. Wszystko. Nie tylko szydło. Jak na świętego Mikołaja z czarnym worem.

- Dlaczego z czarnym?

- Bo w nim jest czarna dziura, a święty z niej wyciąga, panie. Z niebytu, panie. Takie moc ma.

- To i dobrze, panie, ale atak idzie ze wszystkich stron. Bebechy też precz zepsute. Główne organy zainfekowane. Ludzie bez genów żyją i jak manekiny do urn chodzą.

- Bez jakich?

- Bez uczciwości i przyzwoitości. Zamiast mają gen zdrady. Taki mamy folklor, panie.

- Popuść pan, duda w środku.

- A co ma być? Tort z kasztanem na wierzchu?

- Mówię, że duda w środku, patrz pan!

- Ano jest. Pustka panie, ale to nie pałac prezydencki. Nie popuszczę, panie.

- To dorzuć pan tej pustki trochę.

- Jak takie niedobre, to po co chcesz pan, żebym dorzucał?

- Nie, gadam, że dobre, tylko że z dudą.

- Duda, nie duda, ciesz pan się, że nie dupa.

- Szydzisz pan jak z nieczłowieka.

- Bo wybrzydzasz pan jak jaśniepan z pustymi kieszeniami, objechawszy paryskie burdele z przyjaciółką Kiłą.

- Daj pan spokój! Hitler na to umarł. Tfu!

- A co pan myślisz? Za rozpustę zawsze kiła była, a za odbyty, adidasy.

- Jaki odbyty?

- Nie jaki, tylko kiszka, panie. Ta od wilka.

- Dobrej kiszki, to ja dawno w ustach nie miałem.

- Pierdolisz pan jak potłuczony. Tfu! Panie, kurwa, co w pana wstąpiło? Albo jakie wyszło szydło?

- Co, że kiszki dawno nie jadłem?

- Aa…, to gadaj pan, że o kiszkę chodzi! Tom się dogadali, panie.

- Też mi się zdaje.

- A, bo panie, różne kiszki są. Ludzkie i świńskie. Tylko świńską można w usta brać.

- Taką miałem na myśli.

- Ja, odbyty.

- Odbyty, to panie, może być stosunek.

- No już, odstosunkuj się pan!

- Popuść pan.

- A pan, byś popuścił?

- Tylko przez cewnik, panie.

- Prostaka?

- Brak pęcherza.

- Uuu…, panie. To z napromieniowania. Dwa miliony kalek w kraju. Przez lata musiało być napromieniowanie, że tylu rencistów, panie. W Wietnamie, nie było tylu po wojnie.

- Z kosmosu chyba?

- Myślisz pan?

- A co?

- Z kosmosu, to Bóg może zrobić napromieniowanie. Oni robią naziemne. Ostatnio to idzie falami. Łupie w stawach jak jasna cholera. Ręce odejmuje, widelec z pazurów leci, jakby człowiek nim jeść nie umiał. Łyżką musi. Jak we Francji, panie!

- Merci!

- Świństwo, panie. Zęby lecą. Z wierzchu nie widać, a w środku duda. Boli jak skurwysyn.

- Duda?

- Cała morda, panie. Boli i puchnie. Merci pierdolone. Cały ból z Francji.

- Zęby nie la Roche.

- Ja też nie nanoszę. Na noc do szklanki i na parapet.

- Mlask, mlask!

- Kwa, kwa!

- Zimny?

- Kto, panie?

- Lech.

- Z lodówki.

- A lodówka dobra? Skąd?

- Spod Smoleńska, panie.

- Ruska?

- Chińska, panie. Wszystko chińskie.

- Tania.

- Wszystko tanie, tylko życie drogie, panie.

- Stanieje.

- Życie?

- A jak...