Przyznam, że nie rozumiem, szczególnie ostatniej strofy:(

Nie chcę zdradzać interpretacji.
Zobaczymy, czy ktoś odczyta.
Jesli okaże się zbyt hermetyczny tekst, to albo wyjaśnie zamysł, albo usune.
Dzięki. :)

Co to by było, gdyby jeden człowiek wiedział co inny ma w myślach ;)

Strach?
Trzeba te strachy wygwizdać, pozbawić je powagi i trwogi
Uspokoić drżące dłonie. W ciszy zatrzymać się i (może z dystansu) spojrzeć. Przecież strach ma tylko wielkie oczy. W dodatku strach ponoć da się, jak psa, oswoić, prawda?

Uff, jednak tekst nie jest hermetyczny ;)
Dziękuje, Agnieszko :)

Znam zamysł oraz przesłanie wiersza. Interpretacja Agnieszki pomimo że intuicyjna, to (u)trafiła w sam punkt.

Te oczy jednak się przymkną, ponieważ nadzieja zawsze umiera ostatnia :)

Serdecznie :)

Befano, myslę, że Agnieszka wyłapała słowa - klucze:
odSTRASZANIE, urastaja oczy (kto ma wielkie oczy?) i jest jeszcze słówko "rezonans" i to "gwizdanie" - przywoływanie, bądź bagatelizowanie (nieliczenie sie z...)

Pozdrawiam i dziekuję :)

Właśnie siedzę sobie w korytarzu... na pogotowiu, (w myślach) gwiżdżę na mój własny strach. Ma spore oczy i nie bardzo chce się dać oswoić. Niech go szlag!!!
Gruszko, pewnie nieświadomie trafiłaś tekstem w moją sytuację, jak w dziesiątkę. A Befana ma rację, nadzieja umyka ostatnia. Trzymam ją mocno, aż jej oczy wyszły na wierzch :D
Pozdro!

Dużo "świeżego powietrza" i wolno
-ści mogłem odczuć czytając ten wiersz.Dziękuję.

Agnieszko, a ja mocno kciuki zaciskam w Twojej intencji.
PoZdrówka!

Bartymeuszu, miło mi, bardzo Ci dziękuję. :)