godziny  zmory ciągną się za  dnia

jak  słodki karmel ser topiony

nocą upadłe anioły przychodzą z tajną misją czule szepczą  na  dobranoc

we śnie  pytają mnie gdzie  jestem

nad ranem skąpana w trywialnym przemijaniu z ciężką duszą  larwą wstaję pręzę się jak kot na dwóch nogach

idę po wielką  muszlę z głębin morskich do ucha przykładam

jej szum koi mnie jak dobre słowo

przepoczwarzam się w prawdę życia _ zen