Nie wiem, jak zostanie odebrany mój nowy zbiór pt. Przypowieści różnej treści, ale muszę go publikować, aby się dowiedzieć - co niniejszym zaczynam.

Proponuję niedługie analizy Przypowieści z Ewangelii wziętych, poprzez które Jezus Chrystus nauczał czegoś swoich słuchaczy. Pogrubioną i pochyloną czcionką zapisane są Jego słowa, a zwyczajną - mój krótki do nich komentarz (do pierwszych 4 Przypowieści, jakie pragnę opublikować, są też zrobione animacje).

Życzę budującego odbioru!

I.

Przypowieść o słowie Bożym

Ewangelia Łukasza 8:4-15 (przekład: Słowo Życia z 1989 r.)

● Pewnego dnia, gdy zgromadzony wokół Jezusa tłum nadal się powiększał, a z okolicznych miasteczek ciągle jeszcze napływali nowi ludzie, On przedstawił im następujące porównanie: (Łk 8,4)

Zwyczajem Pana Jezusa było nauczanie poprzez przypowieści, będące porównaniem prawd duchowych do zwyczajnych zajęć ludzkich albo do tego, co można zaobserwować na co dzień.

● Pewien rolnik wyszedł w pole siać ziarno. Gdy je rozrzucał, niektóre ziarna padły na skraj drogi, gdzie zostały zdeptane i wydziobane przez ptaki. (Łk 8,5)

Słuchacze Jezusa doskonale znali pracę na polu – Izrael był wtedy krajem rolniczym. Siejący ziarno rolnik nie żałował nasion i niektóre z nich upadły na miejsce, gdzie nie mogły zakiełkować...

● Inne padły na cienką warstwę gleby o skalistym podłożu. Zaczęły wprawdzie rosnąć, lecz pozbawione wilgoci wkrótce zwiędły. (Łk 8,6)

Inne ziarna dobrze rozpoczęły, ale kamienista gleba nie pozwoliła im wyrosnąć i przynieść plonu...

● Jeszcze inne padły między chwasty i niebawem zostały przez nie zagłuszone. (Łk 8,7)

Kolejne nasiona trafiły w towarzystwo szybciej rosnących chwastów, co musiało się źle skończyć: żadnego plonu z tych ziaren nie będzie...

● Lecz niektóre padły na glebę urodzajną. Tam wyrosły i przyniosły sto razy więcej ziarna, niż zostało wysiane. Kończąc przykład, Jezus głośniej dodał: Kto ma uszy, niech słucha uważnie. (Łk 8,8)

Tylko gleba urodzajna dobrze rokuje dla zasiewu! Plon z tych ziaren, które tam trafiły, był obfity... Pan Jezus wezwał słuchaczy do uważnego odbioru tego, co On mówił.

● Uczniowie zapytali Go, o co chodziło w tym porównaniu. (Łk 8,9)

Uczniowie Chrystusa byli zainteresowani interpretacją tego, co usłyszeli. To dobra cecha osoby, której zależy na duchowym wzroście i rozwoju...

● On odpowiedział: Wam pozwala Bóg zrozumieć tajemnice swojego królestwa, inni słuchają tylko obrazowych przykładów. Ale – jak zapowiedziało Pismo – „Chociaż patrzą, nie widzą, chociaż słuchają, nie rozumieją”. (Łk 8,10)

Okazuje się, że można patrzeć, ale nie widzieć... słuchać, ale bez zrozumienia... Od czego zależy to, jak ktoś reaguje na to, co odbiera? O tym za chwilę sam Jezus opowie...

● Takie jest znaczenie tego porównania: Ziarno oznacza słowo Boże. (Łk 8,11)

Ziarno kryje w sobie „uśpione” życie – w dogodnych warunkach przeobrazi się ono w plon, zgodny z rodzajem ziarna... Podobnie słowo Boże: niesie ono życie, wieczne życie – potrzebuje tylko być przyjętym, aby zaowocować zbawieniem oferowanym przez Chrystusa!

● Ubita droga to ludzie, którzy pozwalają szatanowi wykraść z ich serca słowo i przez to nie potrafią uwierzyć, i nie dostępują zbawienia. (Łk 8,12)

Szatan to śmiertelny wróg Boga i ludzi! Gdy tylko ma dostęp do człowieka, który odebrał Boże słowo, to natychmiast kradnie duchowy zasiew, aby czasem ta osoba nie dała wiary temu, co usłyszała, i żeby nie była zbawiona...

● Gleba kamienista to ludzie, którzy chętnie słuchają i przyjmują moje słowa, ale nie docierają one do ich głębi. Początkowo wierzą, lecz w czasie próby opuszczają Mnie. (Łk 8,13)

Powierzchowność – to cecha osób, które tylko na początku są poruszone treścią Bożego słowa, tego, co przekazuje Jezus... Nawet nieduża przeciwność, szybko zniechęca do dalszego duchowego wzrostu: wiara usycha...

● Ziarna posiane wśród chwastów przedstawiają tych, którzy słuchają Bożego słowa i wierzą, lecz z czasem zmartwienia, pogoń za bogactwem i przyjemności życia tłumią ich wiarę. Dlatego nie osiągają dojrzałości. (Łk 8,14)

Rozdwojenie – to cecha tych, co chcieliby połączyć ze sobą Boże sprawy z tym, co Bogu się nie podoba... Nadmierna troska o wszystko i pogoń za przyjemnościami prowadzą do stłumienia wiary, do braku dojrzałości – plonu nie będzie!

● Natomiast urodzajna gleba to ludzie o dobrym i szlachetnym sercu. Ci słuchają słów Bożych, pielęgnują je w sobie i przez wytrwałość przynoszą plon. (Łk 8,15)

Pielęgnowanie tego, co się odebrało – to cechuje tych, którzy wytrwale słuchają Bożego słowa, i przez to Bóg czyni ich serca dobrymi i szlachetnymi: zdolnymi do obfitego plonu... A jest to plon na życie wieczne: „Żniwiarz odbiera zapłatę i zbiera plon na życie wieczne, aby siewca i żniwiarz wspólnie się cieszyli”. (J 4,36)

Drogi odbiorco tej Przypowieści o słowie Bożym – również do Ciebie dociera Boże słowo, np. właśnie w tej chwili - zadaj sobie pytanie: jakim rodzajem gleby jestem? A jakim chcę być? Na czym mi zależy?...

Rozważ wszystkie za i przeciw i dokonaj wyboru, który uczyni Cię osobą żyjącą na chwałę Siewcy - Jezusa - który chcę, abyś żył owocnie, i z Nim był już na zawsze, na wieczność, w świecie jaki nawet Ci się nie śnił...

cdn