Latania

Latarnie istniały od początku świata

I rozjaśniały żywot człowieka

Co ranek otwierały kielichy kwiatów

Zapach płynął w ogrodzie jak rzeka

To jest zastanawiające! Chciał poznawać świat

Przemierzać przestrzenie mórz wzburzonych

Poznawał z gwiazd wznosił latarnie na wyspach

Chciał rejs ocalić z matni wód słonych

Nie wiedząc czemu czując niedosyt światła

Wybiera kosmos na eksperyment

Posyła satelity nowe latarnie

W walce z ciemną mocą mieć firmament

Nic nie uczyniło rejs świata pewniejszy

Ciemność jak dawniej podkłada miny

Silnie mąci wolną wolę decydentów

Pchających lud na kolce tarniny

Czy światu wciąż potrzebna jest próba Hioba

I prastary wąż nabity na pal

Żeby raczył dostrzec to odwieczne światło

Które ocala z jadowitych  mar