Tekst 12 z 15 ze zbioru: ocalenie
Autor | |
Gatunek | poezja |
Forma | wiersz / poemat |
Data dodania | 2012-01-15 |
Poprawność językowa | |
Poziom literacki | |
Wyświetleń | 3712 |
naucz mnie patrzeć twoim spojrzeniem
milczeć tak by cisza drżała
naucz jasności co walczy z cieniem
nocy co chce być biała
naucz mnie jeszcze twojego błękitu
źrenic co tkwią we mnie niebem
naucz mnie nocy zmroku i świtu
nakarm mnie słów twoich chlebem
bo w tobie jest mądrość i ciepło największe
czy mogę nim jeszcze się ogrzać ?
bo tylko przy tobie śnić można tak pięknie
aż jawa musiała się poddać
oceny: bezbłędne / znakomite
oceny: bezbłędne / znakomite
Ma czarodziejską moc. Szkoda, że jesteśmy tylko w duecie.
Świetne, czekam na więcej takich perełek.
Serdeczności :)
oceny: bezbłędne / znakomite
oceny: bezbłędne / znakomite
oceny: bardzo dobre / bardzo dobre
oceny: bezbłędne / znakomite
Teraz to świat z nikomu niepotrzebnego lamusa,
co to odchodzi wraz z Ostatnim Mohikaninem w niebyt.
I podobnych do Niego Wielkich Mistrzów były za tamtych czasów istne kohorty, a dzisiaj też nikt już o Nich nawet się nie zająknie
Przez lud zapomniany
Jakże Polsce Ciebie brakuje
Dzisiaj kiedy Sam nasz wujek
Dostał z władzy dwóję
Giętki w słowie i w normie,
Prosty tak w przekazie,
Żeś rozśmieszał i lekarze,
Ciury zwykłe, profesory,
Zdrowych, smutnych i chorych.
Poezji Sztukmistrzu,
Bądź nam pozdrowiony!
Podpisały:
Dziadki, babki, męże świetne i żony