biegnę po szynach  

tory ułożone na stos 

chcą spalić nasze marzenia

sny o wolności

ptak gniazduje pośród drzew  

wzlatuje w stronę wolnego skrawka nieba

nadciąga burza

gniew dopada każdego 

kto nieprawdziwie żyje 

udaje dobrego w środku zgniły  

robaczywe jak chwast 

pośród zbóż i czerwonych maków  

dni których nie zapamiętałem

w głowie kilka zdarzeń  

w domu spokój  sen spokojny  

tlen rozprowadza krew  

po stalowych cięciwach cienkich żył

w tętnicę alkohol uderza  

na mnie nie działa

słaba odwaga której ci brak

szybuje  po pierwszym skręcie  

napędzany jak lokomotywa ciężka nieżywa

w cieniu drzew odpoczywam  

przy boku kochana żona  

i odnowa chce się żyć

wciągać w płuca piękne chwile  

bo są najważniejsze Rysiek pisał