Autor | |
Gatunek | proza poetycka |
Forma | wiersz biały |
Data dodania | 2020-08-27 |
Poprawność językowa | - brak ocen - |
Poziom literacki | - brak ocen - |
Wyświetleń | 1230 |
Jesteś tu
Ojczyzno moja. Jesteś tu.
Wolna od lat stu. Jesteś tu.
Ciebie strzegła Jasna Góra.
Byłaś tu z serca żarem. T
ak wtulona dojrzewałaś,
Wzbogacana wolności darem.
Rozerwałaś pęta „Cudem nad Wisłą”.
W zrywie serc, w pieśni husarii.
W godzinie „W”, pieśnią niezawisłą.
Kwitnąc makami w narodowej arii.
Ojczyzno moja jesteś tu.
I ja jestem. Jestem tu i proszę Cię:
Bądź krajem, bądź gajem,
Który pokojem rozkwita.
Pamiętam, jak byłaś w niewoli,
Jak katowały wrogie kajdany.
Pamiętam, jak pragnęłaś wolności,
Nasze dusze splatala tęsknota
A teraz jesteś tu.
Jeszcze tak nie dawno,
Prowadzono Cię „ścieżką zdrowia”.
Oni pałowali, ty krzyczałaś,
Targali za włosy, ty krew lałaś.
Obmyli w niej swoje brudy.
A teraz jesteś tu.
Jak wiele kosztowała wolność!
Tyle cierpień, tyle krwi!
Ale znów tak mało ją się ceni.
Ojczyzno moja, jesteś tak blisko.
Drży aorta mego serca.
Ojczyzno moja jesteś tu.
I ja jestem.
Jestem tu i proszę Cię:
Bądź krajem, bądź gajem,
Który pokojem rozkwita.
Jak pisać to dzisiaj, żeby Wieszcz w grobie się nie przewracał??
Ile Cię cenić trzeba, ten tylko się dowie,
Kto Cię stracił!
/"Pan Tadeusz", 1834 r./