`Steer your path through the pain

That is far more real than you

That smashed the cosmic model

That blinded every view`

Leonard Cohen `Steer your way`

rytmy z oddali. coś podbiega

krzyczy prosto do ucha

wyrzuca z siebie początkowo nierozróżnialne

dźwięki, wypluwa plątaninę gałganów

skrzydełka jakieś, pancerze

zaschniętych żyjątek - i cichnie, milknie

i zatraca się, gubi w powietrzu

wystarczy schylić głowę - a jaśnieje

widać zabagnione krainy: łachmaniarze

ciągną skrzynię na kołach

w niej - dekmiotyzator

(nie bójcie się - zepsuty!),

paręnaście kilo ulotek plujących:

`Hale Namiotowe W Super Cenie!`

tutaj znowu - lasek. drzewa po pas w błocie

sekutnik próbuje się przedrzeć

na drugą stronę, do miasta. znaleźć ofiarę

i zautyskiwać na śmierć, zaględzić jej na szyję

powrozisko nie do rozerwania

patrzmy niżej. drobno posiekane szczątki roślin

kisną na dnie matero. rdzewiejąca bombilla.

a tu - ledwie wybrzmiał jarmark

pełno śmieci na przedkościelnym placu

paru chłopów odpracowuje grzywny

(kto nie lubi łamać prohibicji - niech pierwszy

rzuci pustą butelką. po mleku.)

zalewają wybielaczem prostokątne cienie

gdzie jeszcze wczoraj stały budy kramarzy

a dalej - nic nie ma. bo tylko myśl.

idejka nie dająca się wziąć na poważnie:

`jedynie nicość jest wieczna`

- szepcze się komuś wewnątrz glinianego naczynka

o kształcie zbliżonym do czaszki

(śmieszne, prawda?)