Przejdź do komentarzypiorun
Tekst 59 z 207 ze zbioru: to jest już koniec
Autor
Gatunekpoezja
Formawiersz biały
Data dodania2020-11-01
Poprawność językowa
Poziom literacki
Wyświetleń1292

spadał z nieba z błyskawicą

siewca złego nasienia


opętał stworzenia wypity jad

skaleczone podniebie

słowa bluźniercze w ustach


boży lud podzielony na dwie strony

anarchia chaos nieład

bagno duchowa nędza


serca kamienne

skały zamiast myśli

piorun zniszczone sumienia


to nie istnieje

nieba nie ma

to co co jest istnieje

w naszych głowach


nie rozumiem dlaczego


nie pojmuję w sercu z nadzieją

ochroń nas Jezu

powiedz słowo

przebacz

  Spis treści zbioru
Komentarze (1)
oceny: poprawność językowa / poziom literacki
avatar
Napisałam tu niedawno [krótko a węzłowato]:

Pamiętajcie, wy kochane lwice, iż kto w pioruny się przyozdabia, sam prosi o karę dla siebie. Dlaczego wy, takie niby mądre, osobliwie nie wiecie, że kto czym się zabawia, to od tego polegnie?

Ja się piorunów nie boję, Boga Ojca - jak najbardziej. Aby nie sprawić Mu przykrości :)

Serdecznie :)
© 2010-2016 by Creative Media
×