Motto:

Oto Królowa Mrozu idzie przez ulicę

otoczona przez dziką śnieżycę.

Usta ma blade, zaciśnięte twardo

i kapelusz z zaśnieżoną kokardą —

w ręku list. Czarne słowa na białym papierze,

z których mróz swój początek bierze.

Idzie prędko ku rzece. Zamarzłe ma oczy.

Rzeka stanie gdy Królowa w nią skoczy. (Maria Pawlikowska-Jasnorzewska)

Tym razem będzie niegroźnie: grudzień pomiędzy

śniegiem a deszczem smoliście czarny lub niby

antracyt wpadający w szklistość hepatytu

porusza świerków światłami które zapalone

zachodnim wiatrem ale my zagapieni w mżawki

mydliny nie widzimy czarodziejskiej mgły

Bo z wyjątkiem czyśćca nic nas już nie zaskoczy -

jesteśmy poza strefą strachu gdy o własnej myślimy

śmierci niekoniecznie na własne życzenie -

Bóg czuwa nad nami bez maski chucha rześko

spoglądając gwiaździstą źrenicą a zmrok podświetliwszy

księżycową tęczówką siebie samego przemienia w Opatrzność

12.12.2020