Wojna ze złem

Jesteś lekiem na całe zło i nadzieją na małpi gaj. Jesteś beczką wolności, co przyprawia o mdłości. Oto cały ty, infantylny, mdły...

Wzruszyłem się do łez, kiedy żoliborski kaznodzieja, ten polski mułła przez niektórych zwany zbawicielem, a przeze mnie - karłem, wywołał mnie z ambony. Myślę, że każdy kto mnie poczytał nie ma wątpliwości, że jestem uosobieniem, emanacją, kwintesencją siły o której mówił. Choć jej kropelką jedynie, ale tak gorzką i ohydną, że odraza rzuca się niektórym na mózg. Walę w tę tożsamość o której mówił, kopytami, szarpię ją pazurami i zionę, bo ta tożsamość to lukrowany kołtun. Zakażenie. Huba.

Niektórzy mówią o do mnie podobnych, że im media wyprały mózgi. Niepolskie media. Obce. Zdradzieckie. Ale przecież, ja jestem liberałem z krwi i kości, takich, o jakich się nawet niepolskim mediom nie śniło. Dlatego każda władza jest uciemiężeniem, zgadzamy się na nią wyłącznie ze strachu przed zbójeckimi napadami. Reszta jest dodatkiem dla intelektualistów i zatroskanych o wspólnotę.

Mówią, że wszyscy są z jednej gliny ulepieni, ale w takim razie muszą być inaczej wypaleni, bo gołym okiem widać efekty. I tutaj brakuje pokory, nie gdzie indziej, tylko  i wyłącznie w tym miejscu. Trzeba się zastanowić nad pretensjami i dlaczego one są nakierowane na lepiej wypalonych. Z tego się rodzą pragnienia naniesienia ograniczeń, a nawet korekty w przestrzeni osobistej jednostki. W szczególności chodzi o sprawy obyczajowe, co ma związek z poczuciem własnej atrakcyjności, bo jeśli wszyscy czuliby się atrakcyjni, wówczas normy obyczajowe w zasadzie by upadły. Przy czym pojęcie atrakcyjności jest względne. Potem nierówności materialne. Kompensacja w postaci rozliczeń jest przecież jedynie substytutem sprawiedliwości, ale jeśli dodać do tego jałmużnę można czasowo uśmierzyć ból. Wszystko inne jest tylko gilem, żeby to posklejać i lukrem, żeby było słodkie i żeby nie było wiadomo, co w środku. A przecież chodzi tylko o aparycję i pieniądze. Oburzą się wszelkiej maści intelektualiści, ale to dlatego, że bujają w obłokach.

Starałem się nikogo nie podeptać, ani w tektach, ani w komentarzach, nie naruszyć jego przestrzeni osobistej, choć moją naruszano po tysiąckroć, ale teraz posłużę się przykładem, żeby pocisnąć pochlebcom żoliborskiego karła. Otóż są słowa będące literackimi synonimami, które nie funkcjonują w powszechnym obiegu. Wiele z nich zawiera ładunki emocji w związku z którymi autorzy umieszczają je w kontekście, aby wzmocnić określone wrażenia u odbiorcy. W każdym razie u podłoża leży intencjonalność. Takimi słowami są przykładowo: `absmak` czy `animalni`. Zawierają silny ładunek pogardy. W mowie potocznej wypowiadane są z odrazą. Czysta infamia. Dlatego ci, którzy w dyskursie używają słów `sempiterna` czy `szewelura` czynią to intecjonalnie, przy czym akurat jeśli te określenia są używane z lubością, świadczą o podświadomej pogardzie do ciała jako takiego. A wydaje się, że są używane z lubością przez moich antagonistów na Publixo. Każdemu się może zdarzyć chwilowe zauroczenie, ale to jest wieczne. Wystarczy poczytać komentarze pod moimi tekstami. Jakby nie można było napisać: tyłek, dupa, zadek albo pióra, czupryna, kudły. Wyszukane, naprawdę. W istocie członkostwo w fanklubie żoliborskiego... itd. to kwestia charakteru o czym wszyscy dyskutanci pod moimi i nie tylko moimi tekstami mogli się przekonać. Oni mają dopomóc kaznodziei w walce ze złem, a wszyscy inni to zło, chyba że szwajcaria (z małej bo to metafora).

Dlaczego oni swojej enklawy nie założą jak Amisze, tylko uzdy chcą wszystkim zakladać i je ściągać? Czy im bronią osobistej utopii? Czy im zakładają ograniczenia na ich fanaberie? A jeśli nawet szczęścia i miłości pragną, to kto im dał prawo wszystkich obarczać wspólną fanaberią i uszczęśliwiać na siłę? Zaprawdę tragiczne będą skutki tej wojny o odwrócenie porządku. Wojny ze złem.