żegnaj stary roku 

witam nowy w progu 

wątpię szczerze że będzie lepszy 

szczują szuje medykamenty 

na końcu igły waży się los niewinnych 

holokaust napoczęty 

uciec nie ma dokąd 

biegnę własną drogą 

własne myśli bolą 

nadszedł czas rozliczenia 

świeci słońce bez rzucania cienia 

zachodzę w głowę myśli mniej o połowę 

żegnaj normalności 

w objęcia pandemiczności 

dbają o mnie obciach niewygodny