wierzyć w marzenia biało srebrzyste

choć księżyc ciemną stroną spowija

nieraz i chlebem przełyk zachłyśniesz

gdy wodę w dłoni pragniesz zatrzymać

jabłka na zboczu śnią o stokrotkach

drzewo powyżej stoi w płomieniach

będzie znów w domu pyszna szarlotka

wszak zgniły lukier zeskrobać trzeba

w źrenicy światy w powieki cieniu

pryzmat rozczepia cząstki po kątach

okruszki brudząc pytają czemu

przyjdzie nam znowu głębiej zaglądać

nie widać śladów na wietrze żadnych

bierzcie i jedzcie bo przecież wiecie

że jeszcze torcik dostanie każdy

ciasto jest pyszne lecz braknie świeczek