Cichnie życie

ubiarwiane chałaśliwym dniem

Cisza zamierania

jak smotny płacz

Rapsod żałobny

Drzewa kładą się cieniem

w alei marzeń o szczęśliwości

Nieruchomieje czas

Wirus unicestwia ciało

Bezsilnośc klęczy

przed Bogiem

by  na powrót znaleźć sens istnienie

najmniejszych rzeczy

ukrytych w wielkości świata

Tajemnica  wpisuje w  serce

istnienie Miłośći

Chroni przed wydumaną wolnością

ciała

Dusza  budzi  z uśpienia życie

prawdą wiekuistą

którą ocalały pokolenia

Jeszcze można wybrać

jeszcze jest czas

pojemny w życie i śmierć

I nadzieja

Tchnienie Boga