W najbardziej okazałym, zach. skrzydle Uniwersytetu Wrocławskiego, skryta jest najcenniejsza pamiątka historii Wrocławia, barokowa sala dawnej jezuickiej uczelni, perła sztuki, kultury i nauki współcz. - Aula Leopoldina.

W roku 1736 J.A Siegwitz umieścił na kamiennej balustradzie balkonu rzeźby czterech cnót kardynalnych z puttami trzymającymi ich atrybuty. Są to od lewej - Justitia, Fortitudo, Sapientia i Temperantia.

Nad okazałymi drzwiami, wzbogaconymi wizerunkami orłów habsburskich, siedzące na gzymsie putta trzymają ozdobny kartusz z napisem AULA LEOPOLDINA.

W wyglądzie Auli zwracają uwagę przede wszystkim elementy architektoniczne. Są to masywne kolumny, warstwy gzymsów, portale drzwi i wyniesione powierzchnie w obszarze podium, filary międzyokienne w audytorium i solidna konstrukcja empory muzycznej.

Podium. W wielkim skrócie, przedstawia ono św. Leopolda, jako opiekuna uniwersytetu, polecającego świątynię wiedzy, opiece i wstawiennictwu Matki Boskiej. Rozwija ono wątek `patrimonium scientie` (opieki, mecenatu dla nauki) w sferze pozaziemskiej. Po umownym rozsunięciu kotar, otwiera się nieograniczona przestrzeń podniebna a nad falującym balkonem, siedzący na obłokach święci i aniołowie, odgrywają pełen gestykulacji i symboliki teatr. 

Po lewej - Rada - Consilio - to wsparty na księdze starzec z gorejącym sercem i lustrem - symbolami mądrości, ofiarnej miłości i prawdy. Po prawej - Przemyślność - Industria - niewiasta z pszczelim ulem i berłem w ręku wyobraża pomyślność, skrzętność i pracowitość.

Loża kanclerska. Na jej zaplecku pochylone popiersia brodaczy dzierżą następujące atrybuty: trójkąt (Opatrzność Boża), księgę (Prawa Boskie i ludzkie), rózgi liktorskie (Sprawiedliwość  i Władza świecka), natomiast putto na gzymsie prezentuje insygnia z herbu uniwersytetu - berło i miecz (Władza i Sprawiedliwość).

Loża rektorska. Strzeżona jest przez mężów trzymających kurczowo cyrkiel z astrolabium ( Nauka) i kadyceusz (Mądrość) a putto z płaszczem i biretem rektorskim trzyma w prawej ręce wieniec laurowy dla każdego, kolejnego, zasiadającego w tej ławie rektora.

Mocnym, architektonicznym zamknięciem Auli od strony wschodniej ( wejścia) jest empora muzyczna, spoczywająca na dwóch filarach i dwóch pilastrach, w zwieńczeniu których, pochylają się ku patrzącym, zgarbieni powierzonym im ciężarem, czterej atlanci. Uwagę przykuwa, umieszczone centralnie na ażurowej balustradzie , popiersie starosty generalnego Śląska, hrabiego Jana Antoniego Schaffgotscha, reprezentującego cesarza Karola VI w sprawach uniwersytetu. Poniżej popiersia hrabiego umieszczono wielce wymowny kartusz herbowy przytrzymywany przez orły - herb rodowy w środku herbu księstwa legnicko - brzeskiego. J.A. Schaffotsch , poprzez babkę po mieczu, należał do do rodu książąt dziedzicznych Śląska - Piastów śląskich.

W głębokich ościeżach okiennych, dobrze widocznych dla zasiadających w ławach audytorium, umieszczono 36 monochromatycznych malowideł, przedstawiających popiersia sławnych mężów, uczonych, pisarzy, mówców i poetów. Dopełnieniem malarskiego wystroju jest cykl ośmiu obrazów olejnych. Po stronie lewej -przedstawiają one rektora Akademii ( 1724-1736) o.Franciszka Wenzla , cesarza Ferdynanda I , króla pruskiego Fryderyka II i Jana Henryka Kramera, pruskiego kuratora. Po prawej - papieża Urbana VIII, cesarza Ferdynanda III, Franciszka Stefana ks. lotaryńskiego i Karola Hoyma, kolejnego kuratora uczelni.

W muzeum UW znajduje się także `Oratorium Marianum z równie bogatym, jak Aula barokowym wystrojem i wyposażeniem, powstało jako kaplica zakonna w latach 1728-1741. Po sekularyzacji zakonu jezuitów i powołaniu Uniwersytetu w 1811 roku wnętrze przekształcono w koncertową Salę Muzyczną.`

*foto -  © j.s. - mojego autorstwa z czerwca 2010 r. Prace konserwatorskie rozpoczęto w 2015 r. i trwają     do dzisiaj.

*opisy na podstawie przewodników Muzeum UW.

.