- Dziwak! - rzekł jeden z wędrowców, -

Wszyscy by my chcieli jednak wiedzieć,

Jakimi czarami ktoś tak nieznaczny jak on sprawił,

Że aż tyle ludzi go usłuchało?

*Nie czarami, a tylko samą czystą prawdą.

Słyszeliście może o Adowszczyźnie*),

Ojcowiznie kniazia Jurłowa?*

- Ano, słyszelim, i co z tego?

*Ano, to, że kilka ładnych lat temu korpusem żandarmerii

Dowodził tam pułkownik z gwiazdą,

Co miał przy sobie swoich paru obsługantów,

A nasz bardzo młody wtedy Jermiło

Był akurat w jego kantorze początkującym pisarczykiem,

I sami dobrze wiecie, ile taki może.

Jednakże dla wieśniaków

I taki byle pisarz też potrafi być człowiekiem.

To do niego jako do pierwszego zawsze z prośbą podchodzili,

A on im udzielał informacji, wszystko co trzeba pisał

I dalej radzil,co i jak,

To on na miarę swoich niewielkich możliwości ich wspierał,

Nie czekając od nikogo wdzięczności!

Trzeba sumienia nie mieć,

Żeby chłop z chłopa kieszeni

Wyciągał jego własną ciężką krwawicę.

To wtedy cała ta ziemia

Przez 5 lat jego służby w kantorze

Dobrze go poznała.

Niestety, młodego stamtąd zwolnili...

A do nowego w biurze,

I to w dodatku łasego na cudzy grosz

Ciężko potem przywyknąć.

Wiadomo, z czasem rad nierad

Nawet i do takiego się przyzwyczaisz

I już po pierwszej wizycie wiesz,

Że nawet linijki ci taki nie napisze w twoim podaniu,

Jak mu w rączkę nie dasz.

Straszny to był hulaka i karciarz,

A że wcześniej wyrzucili go z zakonu,

W kantorze zawsze powtarzał, że sam Bóg mu tak robić *każe*!

1865

..............................................................

*) Adowszczyzna - odpowiednik naszej Suwalszczyzny, Kielecczyzny itp.