Wszystkim tym matkom i kobietom (do których zwraca się Poetka), które choć jakoś znają również /tutaj starogrecką/ mitologię, filozofię i literaturę, w efekcie końcowym żyje się psychologicznie ł a t w i e j.

Dlaczego?

Ponieważ świadomość, że każdy z nas powiela dobre i złe doświadczenia wszystkich ludzi na Ziemi, daje nam potężne wsparcie;

nawet kiedy jesteś sama jak ten palec, w tym tłumie twoich Wielkich Poprzedników masz masę prawdziwych kumpli i ziomali.

Wiersz wspomina imiona obcych nam-Polakom, dawno przebrzmiałych bohaterów właśnie po to, byś umiał znaleźć swoje własne miejsce w ich szeregach.

To dla nas wielki honor i nobilitacja

Szerszy niż tylko sama starożytna Grecja - z egipskim Sfinksem i rzymskim Horacym - kontekst kulturowy całą tę liryczną narrację umieszcza w uniwersalnej ponadczasowej perspektywie.

ty matko ty kobieto
wciąż przemycasz życie
ciałem posklejane duszą podszyte

Jako kobiety i matki jesteśmy odwiecznymi westalkami, pilnującymi ż y c i a, rozumianego jednak dużo szerzej niż tylko ognisko domowe w 4 ścianach własnego domu.

To przede wszystkim myślący dalekowzroczni ludzie odpowiadają za dobrostan Matki Ziemi, która jest naszym jedynym schronieniem

Bardzo się autorka upracowała, kiedy uprzednio przewertowała wszelkie dostępne jej z zakresu mitologii greckiej oraz rzymskiej leksykony czy mitologie [np. Graves`a] bo już na pewno "staruszek" Parandowski powoli odszedł w zapomnienie? ;)
Lecz niestety: ładna forma niekoniecznie musi być nieprawdziwie prawdziwym obrazem kultury antycznej. Dlaczego? Ano dlatego, ponieważ i w grecko-rzymskiej mitologii również obowiązuje ściśle zaakcentowana chronologia. Natomiast Horacy [jego życie oraz twórczość] już oscyluje w okolicy powoli kiełkującej epoki nowożytnej...