Tekst 44 z 60 ze zbioru: to nie selfie
Autor | |
Gatunek | poezja |
Forma | wiersz / poemat |
Data dodania | 2021-08-05 |
Poprawność językowa | |
Poziom literacki | |
Wyświetleń | 910 |
nie jestem wcale samotna
muzyka za ścianą gra
liście szeleszczą za oknem
deszcz kropelkami łka
nie jestem wcale uśpiona
dotykiem zbudziła mnie mgła
spojrzeniem po brzegi spełniona
tą samą mantrą co dnia
nie jesteś wcale wspomnieniem
wyrytym nożem na pniu
otulisz mnie swoim cieniem
i ręką muśniesz do snu
nie jesteś tylko postacią
płyniesz słowami pod prąd
nie czekasz aż ci wybaczę
schodzisz na znany ląd
będziemy razem już zawsze
na wyspie obrosłej w świat
nim ślady nasze ktoś zatrze
zanim okryje nas mgła
oceny: bezbłędne / znakomite
oceny: bezbłędne / znakomite
O samotności mogą mówić jedynie mizantropi i ludzie, dotknięci autyzmem - ale, niestety, to po ich stronie jest ta piłeczka
NIE JESTEŚ SAM.
Dlaczego nie jesteś - i nie możesz być! - sam??
Bo jesteśmy MY!
to nie selfie (vide nagłówek zbioru)
co oznacza, że liryczna "ja" - to także ty, ona, oni, my i wy.
To, co wynosi poezję na szczyty Parnasu - to uniwersalizacja przekazu
Pozdrowienia!