,Uosobienie cierpienia’

Widziałam ten film juz wiele razy. Zakończenie nie podobało mi się ani trochę. Owinięta w ciasną folie oglądałam go. Bez oddechu wyraźnego. Deszcz położył wtedy łzę na moim oku. Kończy się to odejściem od tego co potrzebne mi nadal. Pewnego dnia skończy się też moje życie we wnętrzu tego ciała. Nikt nie zauważy gdy będzie odchodzić. A ja nie będę mogła tego zatrzymać. Nie opowiem wam o bólu, o rzeczach co są niemożliwością dla mojego umysłu. Delikatnie i ostrożnie trzeba się z nimi obchodzić. Cierpienie potrzebuje swoistego ukojenia i ciszy, które oczywiście mu zapewniam, co by nie odeszło. Zajmuję się teraz głównie nim, zależy mi na jego komforcie. Walczę za niego, bo ono nie ma już szans.