Wiersz zupełnie przyzwoity, dlatego czynie pokłon autorowi. Moje zastrzeżenia w sferze językowej budzi jedynie postawienie wielokropka. Bo skoro w całości nie ma znaków przestankowych, więc uczynienie jednego wyjątku uważam za bezzasadne.

Romantyzm jest odwieczny jak te mroźne wichry nad Zieloną - dzisiaj skutą lodowcami - Wyspą.

Na złocistej plaży
Ujrzałem ją...
Królowę słonecznego wybrzeża

Była rafą pośród muszli
Nieskazitelną istotą

Jeśli to nie poetyckie złudzenie - to nie pozostaje nam nic innego, jak tylko tej cudnej parze zazdrościć