Nasze uczucie najwięcej płonie 

Gdy będąc przebiśniegiem kwitnącym 

Jak motyl opuszcza wiosny dłonie 

Latem należy czujność zachować 

Aby pod gwieździstym dachem 

Krew serc gorącą ratować 

Przed ukrytym głęboko strachem 

Jesień kroczy złocistym dywanem 

Obok pękają jabłka czerwone 

Znów pędzimy miłosnym rydwanem 

Bo nasze dusze są odnowione 

Tracą moc śmiertelnego ukłucia 

Groźnej zimy ostrza lodowe  

Gdy nie zduszone są płomienie uczucia 

Dzięki wzajemnym miłości darze 

Demony czasów minionych 

Topią się w serca żarze