Z zapętlonych rozstajów płyną nocne tramwaje

wydzwaniają melodię

to walc

Gdy do do tańca mnie proszą wgryzam się w ciemne moce

zagłębiając się w srebro

i mrok

Księżyc niby latarnia sny srebrzyste uwalnia

tutaj można cię spotkać

nie raz

Wczoraj miękka jak kotka dzisiaj wciąż jeszcze słodka

nie rozdajesz miłości

chcesz - płać

A w zaułku przechodzień skrada się niczym złodziej

i strzęp mroku przesłonił

mu twarz

Rtęcią brzytwa skapuje gdy z księżycem flirtuje

może rtęcią a może

też krwią

Uwierz nie chcesz go spotkać więc uciekaj stąd kotko

on w piwnicy trofea

swe ma

Niedaleko w kartonie humpty dumpty wciąż drzemie

bo wszak nie ma jak własny

mieć dom

Trzej amigos w potrzebie w butelkowej zalewie

treść wyssali i gryzą

już szkło

Gdzieś w wieczności za murem pogrążeni w sny bure

kumple trzech muszkieterów

piach żrą

W okno zagląda cisza w walcu wagon kołysze

a ta cisza za oknem

aż łka

Pędzi nocnym tramwajem pisze wiersz na kolanie

zagubiony pasażer

to ja