W drodze do Królestwa

Karawan zatrzymał się w drodze, lecz tylko na chwilę.

Próbowałem tłumaczyć to świątynią,  którą otaczał woal

niebieskiej plazmy.

I uwierzyłem w obecność światła Dnia Pierwszego

w które wnoszono postać w trumnie.

Tu było ognisko, nawet przyniesiono chleb do spożycia.

Jeśli nawet słychać dawne pianie koguta.

To pytanie: Czy ty mnie kochasz? Należy uznać za światło

wylanego miłosierdzia.  Dlatego całe jestestwo odpowiadało:

Ty wiesz Panie, że Cię kocham!

Taka miłość! Mieć woal światła niebieskiego w sercu.

W nim otwarta brama niebios!

Ujrzałem jak trumna z postacią była otoczona

niebieskim woalem, a czterech właścicieli skrzydeł,

zabrali ją na niebiańskie niwy.