obrazek z sieci

Podwórko, na którym Reksio miał swój własny domek, 

zamieszkiwało także wiele innych stworzeń. 

Pomiędzy nimi codziennie przechadzał się Romek, 

karmiąc i doglądając - sypał ptakom zboże. 

. 

Reksio miał swoją miskę której to pilnował; 

zbyt wielu tu chętnych, co chciało podkradać 

jego przecież jedzenie. Takim nie darował 

goniąc z głośnym szczekaniem. Bały się tu siadać 

wrony, kruki czy kawki z pobliskiego lasu. 

. 

Jedna taka usiadła. Lecz Reksio zawczasu 

rzucił się do ataku na owo ptaszysko. 

Gonił i szczekał, lecz pomimo wszystko 

wrona skradła mu kość .. Był to kawał gnata, 

więc ciężar nie pozwolił wyżej płotu latać .. 

. 

I tym to sposobem skrzydełko złamała .. 

Tutaj się więc historia rozpoczyna cała 

chwaląca honor Reksia i przymioty jego. 

. 

Podjął się wnet czynności lekarza ptasiego, 

od pomocy tej wronie, co mu kość ukradła. 

Reksio grzecznie poprosił, by sobie usiadła 

gdy tymczasem sam poszedł do Romka po leki. 

. 

Romek miał zawsze w domu zapasy z apteki 

na wszelki to wypadek. Tu bez zbędnych gadek 

dał Reksiowi co trzeba wraz z praktyczną radą; 

aby podał lekarstwo na uspokojenie. 

. 

Ono się okazało w jak najwyższej cenie, 

bo wrona ze strachu już po prostu mdlała. 

Bo jako złodziejka, tak sobie myślała, 

że Reksio zaraz ją tu `na amen` uśmierci. 

. 

Reksio zaraz wskazał, by przestała się wiercić 

a pozwoliła sobie uratować skrzydło. 

Wtarł w bolące miejsce jakieś smarowidło 

i usztywnił bandażem. Tak, jak na obrazku. 

. 

Od tego to to czasu nie słychać już wrzasku 

szczekania reksiowego. Bo wnet wszystkie ptaki 

wiedziały, że ów Reksio, to nie byle jaki 

szarobury kundelek, jakich wokół wielu. 

. 

Jedna z wron wprost krakała - mój Ty przyjacielu ..