pinterest

nie wiemy ile przeciwieństw niosła lete

żal przeszedł przez rozstąpione morze

ledwie różowy trawi piasek nad wodą

całe mnóstwo skrzydeł kolców akacji

wbitych w skarpę zapomnianą przez plemię

ośnieżone jeszcze za epoki lodowcowej

oczy zwierząt i ludzi z przyjętym do wiadomości

obrazem pod powiekami wszystkie niepoliczone chmury

w swojej ilości zakrywają niebo

nawet po słonecznej stonie cienie łapią za ręce

bardziej oswojonych z deszczem z pomarszczoną korą

za małe aby zostać zalążkiem światła w zaułku

w kałużach myją się ptaki i fragmenty zmierzchu